Da sve kod Alfe C52 izgleda napredno na kraju se pobrinula i dizajnerska kuća Touring. Dizajneri su se fokusirali na aerodinamičnost automobila, ali ne samo na prednjem delu, kao što je tada bilo uobičajeno, već i na bokovima. Zato je C52 ispao neuobičajeno zaobljen, sa delimično prekrivenim točkovima. Početkom 50-ih ovakav dizajn izgledao je itekako svemirski, pa je ubrzo nakon predstavljanja od strane javnosti prozvan letećim tanjirom, dok su u Alfi kreirali i službeni naziv - Disco Volante. O uspešnosti dizajna dovoljno govori činjenica da i danas mnogi stručnjaci ovu Alfu smatraju jednim od najljepših automobila svih vremena.
Nakon uspešnih testiranja u Monci, Italijani su shvatili da bi njihov eksperiment mogao postići vrlo dobre rezultate i na trkama, pa lako zaboravljaju ideju da se povuku iz auto-sporta. Jedini problem bio je što se pri brzinama od 220 km/h tek 750 kg težak, odnosno lagan Disco Volante znao opasno podizati od tla, i napred i pozadi. U Alfi ipak nisu htjeli da njihov “leteći tanjir” postane upravo to u punom smislu reči i na kraju, iako su se kao vozači najavljivali legendarni Fanđo, Gonzales i Korteze, odustaju od trke u Le Manu. Godine 1953. Touring je izradio još jedan Spider i poseban kupe koji je trebao postizati bolje rezultate na brdskim trkama, gde se Spider po uskim zavojima i nije baš najbolje ponašao.
Disco Volante se ipak nikada nije pojavio na trkama. Alfa je odlučila nastupati, ali s drugim modelom (6C 3000 CM) koji je izgledom podsećao na Disco, ali imao je klasičnu šasiju i tako je u neku ruku naspram njega bio nazadan, a ne napredan model. Spaceframe šasija u Alfama je ponovno zaživela tek deceniju kasnije.
Alfa Romeo Disco Volante u svojoj Spider i Coupe izvedbi iz godine u godinu nastupa na izložbama dizajna i elegancije gde uredno mami poglede i izaziva uzdahe. Vlasnik je jedan – Museo Storico u Areseu.
Tekst preuzet sa Alfa-Corse
